Dört Yapraklı Çiçek

Çıkamaz çocukluğundan dışarı
Kimse.
Oynamamız bundandır.
Kara toprakla binlerce yıl.

Çıkamaz çocukluğundan dışarı
Kimse.
Bundandır sevmemiz
kiraz ağaçlarını.

Çıkamaz çocukluğundan dışarı
Kimse.
Kardeşliğimiz bundandır
Mavi sularla binlerce yıl.

Çıkamaz çocukluğundan dışarı
Kimse
Bundandır inanmamamız
Kocaman bombalara.

KALBİMDEDİR SENİN YERİN

Kaderde varmış ayrılık,
ne gelir elimden artık.
Bir ömür geçecek derken,
çok kısa sürdü,ne yazık.

Hiç üzülme sen meleğim,
ben,seni hep seveceğim.
Yüzünü görmesem bile,
yâd edip,özleyeceğim.

Gözünde yaşlar olmasın,
yüzün gülsün sevdiceğim.
Yeter ki sen mutlu ol,
budur inan son dileğim.

Artık benim tek tesellim,
bende kalan şu son resmin.
Yıllar geçse de sevgilim,
kâlbimdedir senin yerin.

       ELVEDA

bu son şiirim,
son bakışım sana...
hoşçakal sevgilim!
sonunda sana da elveda!
...
“sev..!” diye yalvarmıyorum,
bu sefer sana “..git!” diyorum.
“gel...” demiyorum işte!
unutalım herşeyi bir darbede.
...
sandığım bir ömürdü belki,
sana saatler bile uzun geldi.
bana verdiğin birkaç dakika,
diğer aşklarını geciktirdi.
...
elveda!
avuçlarına sevgiler doldurduğum...
yüzüne vuran günışıgıyla,
mutluluklar gönderdiğim zalim...
elveda sana!
...
bana sevgi öğrettin,
bana gülmeyi öğrettin...
ellerimi tuttun,
yürümeyi öğrettin...
ama,
ama sen...
bugünden sonra çoğalan sevgimi...
bulmadan kaybettin...
...
sevgin kurumus bir çiçek şimdi,
sararmış bir kitap,
kağıtlarda kalan şiirler..
birkaç sözcük.
sevgin şimdi,
birkaç sözcük.
...
elveda!
boynumu büktüren sözlerine,
gözlerimi yaşartan gidişine,
sana...sana ve herşeyine elveda!
...
avuçlarımda eriyen,
yaşamadığım yıllarıma...
seni düşündükçe çoğalan kabaran sevgime,
özlemlerime,
elveda!
...
hoşça kal!
çektiğim acıları sana bırakıyorum,
bir ömür onlarla sarmaş dolaş kal,
hoşçakal!
hayatın boyunca,
terkedilişlerle
vedalarla kal..
elveda diyorum sana anlıyormusun!
“hadi...kendini yalnızlık denizine Sal!”

        KADERİMSİN

Kaderimsin,gözbebeğimsin
Ruhumu ısıtan güneşimsin
Birtanemsin,özlediğimsin
Kalbimin bir tek sahibisin.

Aşk dolu günler hep aklımda
Olmalıydın şimdi yanımda
Sen varsın canımda,kanımda
Başkasına yer yok dünyamda.

Sen bahardın sevgilim
Bense bir kelebektim
Durmadan raks ederdim
Seninle ben sevdiğim.

Hayalimsin,güzel yarimsin
İçime çektiğim nefesimsin
Nasibimsin,can yoldaşımsın
Her zaman sen düşlerimdesin.

Hayatın tadı yok ki sensiz
Beni bıraktın sen çaresiz
Kaldım tek başıma kimsesiz
Nasıl yaşarım ben sevgisiz.

Aşk benim hiç Senim olmamış

Varlığınla yokluğun arasında kalmayacağım artık, sadece olmayacaksın. Sensiz kalma ihtimali olmayacak aleyhine kurulmuş cümlelerimin sonunda. Belki birkaç satır arasında unutulacaksın bir müddet sonra. İçimden olmayacak, boş bir kağıdın gölgesine sığınmayacak sana sitemlerim. Hani hep kızardın ya “Konuş konuş konuş” derdin, haykırabilir miyim şimdi korkaklığını. Bıraktığın bu mavi düşleriyle avunan yalnızlığı, artık sahiplenilmeyecek olmanın burukluğunu yaşarken, haykırabilir miyim dersin, susar mıyım, gülüp geçer miyim yoksa …? Aslında alıştırmalıyım kendimi hiç dönmeyecekmişsin, dönülmeyecek bir yerdeymişsin gibi farzetmeli, unutmalı. Seni hiç tanımamış gibi yaşamımı sürdürmeliyim. Var olduğum her yer aşk(ın) şehri olmalı artık, yeniden sevmenin, sevilebilmenin yeri her yer, zamanı yaşanan ve gelecek tüm zamanlar olmalı benim için. Evet, sayfalardan koparıp bir bir savurmalıyım seni yaşanmış tüm zamanlara, uzaklaşan her adımımla hapsetmeliyim bu anılar sokağına. Kopan takvim yaprakları sensiz geçen günleri saymamalı, bende yokluğunun güncesini tutmayı artık bırakmalıyım. Her yeni güne seni getirmedi diye isyan etmemeliyim. Kabullenebilmeli, hazmedebilmeli, aldırmamalı hatta sana hak verebilmeliyim. Bu satırlarla büyümeye başlamalıyım, sırf seni ve çocuklaşan bir aşkı kolayca unutabilmek için. Zira yoksun. Sanki benim hiç senim olmamış, sanki bizi hiç yaşamamışız, sanki aşk denen o hoyrat şarkıyı mırıldanmış ve sonra yarım bırakmışız gibi. Artık yeni bir şarkı söylemenin vakti, Yaşanmışlığına, yitikliğime hiç aldırmadan, Sanki benim hiç senim olmamış gibi…

Aşk Şiirleri

Anlattıkça kış vuruyor satırlarıma Anlattıkça üşüyor, anlattıkça ısınıyor yüreğim. Bugün sardunyalarım da açmadı Belki de küskün renklere Ellerimde günah gibi yaşayamadıklarım Sensiz soluyorum anlayacağın Mavi mavi ölüyorum Duyuyor musun, orada mısın, Var mısın, yok musun? Bir tek şeyi unutma! Seni sevdim ben. Yanarak, yıkılarak Aklıma her geldiğinde ağlayarak....